Warme, maar verstilde straten troffen we vanmorgen aan bij terugkomst in Kathmandu. Wat een tegenstelling met het normale overvolle straatbeeld. Het is vandaag weliswaar zaterdag (gelijk aan de 'zondag' in Nederland), maar toch is dit een abnormale situatie, dat is duidelijk. Weinig Nepalezen, nauwelijks toeristen en op vele plaatsen militaire aanwezigheid. Dat is het straatbeeld hier. Ngima Dorji sherpa, onze trekking agent en organisator vanuit Kathmandu, had ons de afgelopen dagen telefonisch al op de hoogte gebracht. Het was iedere keer een hele toer om contact met hem te krijgen, want het mobiele netwerk lag er een aantal dagen helemaal uit. Sinds vandaag werkt dit netwerk gelukkig weer. Ook is er sinds 6 april een avondklok van kracht, maar van dag tot dag verschillen de tijden.
Hebben wij last van de precaire situatie? Jazeker. In enige mate met ons doen en laten in de stad, maar vooral in het kader van het bagagevervoer.
In Thamel woedden wat brandjes en waren meer winkels dan normaal op zaterdag gesloten. Ngima nodigde ons uit om vanavond bij hem thuis te eten, aan de andere kant van de stad. Het is echter niet mogelijk om een taxi te vinden die vanavond wil rijden. Dit etentje kan dus niet doorgaan. Jammer, maar natuurlijk niets ernstigs. Veel vervelender is, dat onze expeditiebagage (totaal zo'n 1700 kg!), niet over de weg naar Pokhara vervoerd kan worden. De planning was, dat dit gisteren of vandaag zou gebeuren. De wegen zijn echter al dagen geblokkeerd richting Pokhara door de maoisten.
De enige optie is dus, om de bagage met een speciale chartervlucht naar Pokhara te vliegen, een helaas veel duurdere transportroute. Er is echter geen andere keus, dus zo zullen we het moeten doen.
In Pokhara is de polititieke situatie nog lastiger dan in Kathmandu. De laatste dagen heeft er regelmatig de gehele dag een uitgaansverbod gegolden voor iedereen. Het wordt dus spannend hoe de situatie daar morgen zal zijn en in hoeverre dit de expeditie zal hinderen.
Het was oorspronkelijk de bedoeling om vanuit Pokhara naar Jomsom te vliegen en vervolgens in drie dagen naar het basiskamp te lopen via de 5300 m hoge French col. De laatste weken is er echter een ongebruikelijke hoeveelheid sneeuw gevallen in het Dhaulagiri- en aangrenzende Annapurna-gebied. Dit heeft tot gevolg dat er op dit moment geen dragers te vinden zijn die ons willen ondersteunen met het bagagevervoer naar het basiskamp. Meerdere trekkinggroepen zijn al omgedraaid, omdat de sneeuwlaag okselhoog was. Ook via de zuidelijke route naar het basiskamp lijken er naast problemen met de maoisten, sneeuwproblemen te zijn, dus dit is geen alternatief. Bovendien zou dit inmiddels teveel tijd gaan vergen: minimaal acht dagen.
Vandaag besloten we dan ook, dat we met een helicopter naar het basiskamp vliegen. Ook dit is een kostbare aangelegenheid, maar het lijkt de beste keuze, hoe vervelend we het ook vinden. Veel liever zouden we te voet naar het basiskamp gaan, om zo het gebied en de berg op een natuurlijke manier te benaderen, in plaats van plompverloren op de gletsjermorene van het basiskamp gedropt te worden. Maar goed, er zit weinig anders op.
Dit betekent dat wij dus eerder dan gepland in het basiskamp arriveren: 17 april, op tweede paasdag. Van dit laatste merken wij overigens niets. Hopelijk hebben jullie in Nederland net zulk mooi weer als hier in Kathmandu, maar de kans daarop is erg klein…
Dus zo liggen de plannen! Spannend of de uitvoering vlekkeloos verloopt. Dit ligt vooral in handen van de weergoden en Ngima, die de afgelopen dagen als een gek gewerkt heeft, om alles geregeld te krijgen.
Het is trouwens fijn om weer in Kathmandu te zijn: een dag goed eten en genieten van de warmte (al is het ons wel wat veel van het goede, 27 graden). Verder zijn we vooral druk met het vertrek morgen: zorgen voor extra financien en voldoende cash in dollars en roepies, laten wassen vieze kleding, uitsorteren spullen die in Kathmandu moeten blijven en afstemming met Ngima en team van Carlos Pauner. Met dit Spaanse team delen wij namelijk de permit (toestemming om de berg te mogen beklimmen).
Ook Carlos en zijn klimmaten hebben in het Everest-gebied rondgetrokken ter acclimatisatie. We kwamen het team op 13 april vlak voor Lukla tegen en het was een warm weerzien! Twee jaar geleden, op Gasherbrum 1 in Pakistan, werkten we intensief samen met Carlos, Willy en Raquel. Nieuwe teamleden voor ons zijn Ricardo en Nacho. In totaliteit een zeer ervaren en sterk team, dus dat geeft vertrouwen voor de beklimming!
Voor zover we weten (via de assistant van Mrs Hawley) zijn er daarnaast 3 andere teams actief op de Dhaulagiri: een zeer sterk Italiaans team (5 klimmers), nog een Spaans team, een tweetal Iraniers en een duo Kazachstanen. Kortom, in dat opzicht kan het niet beter: voldoende sterke klimmers, maar ook weer niet teveel teams!
Maar laten we eerst het basiskamp maar eens halen. We vinden het razend spannend. Ook hoe het met deze abrupte hoogtesprong voor iedereen zal aflopen.
Volgend bericht mogelijk vanuit Pokhara, maar waarschijnlijk pas op 18 april en dan hopelijk gezond en wel vanuit het basiskamp.
| |
 |
