Even wennen weer, slapen bij minus 8 graden en drie keer je slaapzak uit moeten om te plassen in een Nalgene-fles (ja, dat lukt ook mij inmiddels). Om kwart voor acht staat de zon op onze tent, dus voor die tijd heeft het geen zin om eruit te komen met de kou hier. Dat wil zeggen, dat is het ritme als we in het basiskamp blijven. En dat is vandaag natuurlijk nog het geval. Het kamp moet verder ingericht worden en we kunnen verder wennen aan de basiskamphoogte van 4750 m, toch bijna gelijk aan de top van de Mont Blanc.
Het vergaat ons allen goed qua acclimatisatie, ook onze sherpa's. Ik vond dat als verantwoordelijke voor de expeditie nog best spannend: twee van hen waren niet geacclimatiseerd en zijn het laatste half jaar continu in Kathmandu gebleven. Ze zijn weliswaar opgegroeid op 2000 m, maar toch. We hebben ervaren dat ook sherpa's ernstig hoogteziek kunnen worden. Maar de twee waren ervan overtuigd dat ze hier geen problemen zouden krijgen en waren dus met geen stok te bewegen om Kathmandu te verlaten voor de start. Gelukkig hebben ze het bij het rechte einde gehad, geen enkel probleem behalve even rustig aan doen.
Het is inmiddels einde van de dag wanneer ik dit bericht typ. Voor wie onze site niet gevolgd heeft 2 jaar geleden (Gasherbrum 1-beklimming), inderdaad wordt met 'ik' telkens Katja bedoeld. Ik ben meer de schrijver van onze tweeen, Henk z'n affiniteit en kwaliteiten liggen elders. Henk is de man van dingen doen en de praktijk. We vullen elkaar in dat opzicht perfect aan, zowel in het dagelijks leven als tijdens een expeditie.
We hebben vandaag veel werk verzet: we startten vanmorgen met het opzetten van de Mountain Hardwear tent, onze verblijfs- en eettent voor het basiskamp. Poeh, dat was een hele klus. Dat hadden we in onze tuin een paar maanden geleden ook al gemerkt: het betreft een prototype en de stokken bleken niet op de goede maat gemaakt: 5 stokken moesten ingekort worden en dan nog stond de tent onder gigantische spanning.
Vandaag braken twee van de meest cruciale stokken. Met de inventiviteit van Henk lukte het na veel werk om de stokken te repareren en de tent op te zetten. Hij staat er nu prachtig bij. We zijn overigens blij dat de overige tenten van Mountain Hardwear (die super zijn en we gaan gebruiken op de berg) zo gemakkelijk op te zetten zijn, dat scheelt veel gedoe en ergernis.
Verder stond vandaag in het teken van het verder inrichten van het kamp: toilettent installeren, communicatietent opzetten en alle electro-voorzieningen in orde maken zoals generator, lampje in de tent, zonnecellen aansluiten op electro-materiaal en accu. Alles werkt pico bello, op 1 ding na: de BGAN, ons satellietmodem. Er lijken mechanische problemen met het power-knopje, waardoor het ding om de haverklap uitgaat en we dan weer 10 minuten bezig zijn om alles op te starten.
Het is heel vervelend dat we juist met dit apparaat problemen hebben, want hiervan hebben we geen reserve-exemplaar. Met de BGAN versturen we alle foto's en mails en kunnen we op internet voor de weersvoorspellingen en om bijvoorbeeld ons gastenboek te lezen (dank voor alle berichten, heerlijk om die hier te lezen). Als back-up hebben we twee Thuraya-telefoons, die we naast normaal bellen kunnen gebruiken voor het verzenden van tekst-mails. Maar voor grotere bestanden als foto's en laat staan internet zijn de telefoons niet geschikt.
Laten we hopen dat de support-desk van 2connect-IT ons kan helpen met deze bottle-neck of het power-knopje er zelf weer zin in krijgt om zich normaal te gedragen.
Halverwege de middag hebben we onze eerste vergadering gehad met de aanwezige teams: in totaal zijn we met 5 ploegen en 26 klimmers: Italiaans team (5), 2 Spaanse teams (5+ 8), Iraans/Colombiaans team (4) plus wij (4). Wij zijn de enigen met twee klimsherpa's en geen van de teams is commercieel (dwz. dat de organisatie in handen ligt van een commerciele expeditieorganisatie). Alle materialen zijn geinventariseerd en de eerste aanpak is besproken. Tot nu toe is de Italiaanse ploeg 1 keer omhoog gegaan, tot 50 m onder kamp 1. Dit was voor de zware sneeuwval van de afgelopen dagen.
Morgen gaan er twee teams naar boven om een nieuw spoor te maken door de ijsval. Wij bleken de enigen te zijn met 200 m 10 mm touw (de rest van het touw, ook dat van ons, is allemaal 8 mm). Ons 10 mm touw komt morgen goed van pas. Juist op dit eerste stuk waar we met z'n allen vaak langs komen en we ook te maken hebben met rotsachtig terrein, is wat dikker touw een veiliger.
Wij gaan of zaterdag of zondag pas omhoog. Het hangt in eerste instantie af van de boedistische inzegening, die niet op alle dagen kan plaatsvinden. Pem Tenji die 8 jaar lama geweest is in een klooster, heeft hierin volledig de leiding. Alhoewel het ons eigenlijk wel goed uit zou komen als we zaterdag kunnen starten.
| |
 |
