Een lekker dagje basiskamp met van alles wat. Sponsorfoto's maken, onderhoudswerkzaamheden uitvoeren en socialisen, dat waren de voornaamste activiteiten.
O ja, en niet te vergeten het behoeden van het kamp voor de ondergang bij een plotselinge sneeuwstorm. Een eerste volle dag in het basiskamp zonder dat er van alles moet gebeuren volgens een strikte prioriteitenlijst. Heerlijk! En ook voelen we ons op 4750 m inmiddels bijna topfit, dat wil zeggen dat we weer zin krijgen goed te eten en energie hebben om van alles te doen. Een prima teken!
Vanmorgen als eerste een oplossing bedacht voor de vlaggen van de twee grootste sponsors: ons prototype van de Mountain Hardwear Stronghold blijkt namelijk geen lusjes aan de buitenkant te hebben: dus hoe bevestig je de sponsorvlag? Onmogelijk, ook met inventiviteit. Dus hebben we de vlaggen aan bamboes gebonden en tegen de tent gezet voor een aantal sfeervolle platen. We trommelden voor de foto's van het gehele team onze buurman op: Camillo Lopez, een Amerikaan van Colombiaanse afkomst. Hij deelt het basiskamp met de Iraniers maar klimt verder zelfstandig. Hij wil de jongste klimmer worden die alle 14 achtduizenders op zijn naam zet en bovendien wil hij zoveel mogelijk beklimmingen alleen doen. Tsja, het is maar wat je leuk vindt. Een extraverte vent die vervolgens de hele ochtend bij ons bleef kletsen en lunchen. Overigens vroeg hij ons al vrij snel om een gunst: of onze sherpa's wat van zijn spullen mee naar boven kunnen nemen… Ach ja, daar doen we natuurlijk niet moeilijk over. Het is niet zo, dat wij met sherpa's werken, opdat we zelf niets meer hoeven te dragen of voorwerk hoeven te doen. Sterker nog, we proberen het werk en de lasten altijd gelijkwaardig te verdelen.
Begin van de middag hebben we verder allerlei onderhoudswerk verricht: tentplateaus opnieuw ingericht (er ontstaan al stroompjes in het ijs die er een vochtige bende van maken) en tenten nog beter verankerd tegen de wind. Poeh, voor alle kleine tenten waren we precies op tijd. Rond drie uur stak een plotselinge zeer kortdurende storm op. We wisten niet wat ons overkwam. Met man en macht moesten we aan het werk om te voorkomen dat de keukentent wegwaaide. Het lukte nauwelijks om de tent afdoende te verankeren met zware stenen. Henk kwam met de oplossing: verder verankeren met ijsschroeven en dat bleek afdoende.
Einde middag hadden we een vertrouwd samenzijn met het team van Carlos Pauner. Na verloop van tijd zaten we daar met z'n twaalven met goede koffie en Spaanse lekkernijen. Morgen het vervolg over de klimvorderingen op de berg en onze klimstrategie.
| |
 |
