Zelfs tijdens een expeditie ben je tegenwoordig nergens meer zonder communicatietechnologie. Dat bleek wel weer een paar dagen geleden in kamp 2, toen de satelliettelefoon het niet meer deed: geen ontvangst. De berg zat in de weg. Dat we niet met elkaar kunnen bellen zijn we eigenlijk niet meer gewend, zelfs niet tijdens een expeditie. Nog maar tien jaar geleden was het normaal dat je dagen niets van een expeditieteam hoorde. Vele tientallen jaren geleden hoorde je zelfs weken of maanden niets.
Maar de tijd is veranderd. We verwachten dat we constant op de hoogte zijn van de actuele feiten. Zo willen wij als klimmers de weersvoorspellingen accuraat hebben om te bepalen of we omhoog gaan. Vroeger was er niets beschikbaar: ja, je keek naar de lucht en de berg en luisterde naar je gevoel en bepaalde zo of er vertrokken kon worden ja of nee.
Is het een vooruitgang, alle communicatiemiddelen? Ja en nee denken wij. Natuurlijk heeft het heel veel voordelen om van alles op de hoogte te zijn en vanuit het basiskamp contact te kunnen onderhouden met dierbaren, sponsors en andere bekenden in Nederland. We zijn het ook verplicht aan de partners die deze expeditie mede mogelijk maken, om te laten weten hoe het ons vergaat. Maar aan de andere kant haalt het misschien wel wat charme weg van het avontuur, van het echt weg zijn. Je blijft immers constant in contact met Nederland.
Overigens vind ik het leuk (en heb gelukkig ook de energie en dat is bepaald niet vanzelfsprekend tijdens deze expedities!) om elke dag een stukje te schrijven voor de site. Maar ontegenzeggelijk is het hele 'communicatiegebeuren' een belasting voor een expeditieteam. Veel mensen zien namelijk niet wat er achter de schermen bij komt kijken om ervoor te zorgen dat deze berichten ook op de goede plek terecht komen!
Over welke communicatiemiddelen beschikken wij om de informatie bij jullie op het scherm te krijgen? Als eerste hebben we 2 HP-laptops (dezelfde die we op Gasherbrum 1 ook gebruikt hebben) met de back-up van Frits Nolet van HP. Dit laatste is voor ons cruciaal, want bij computerproblemen komen wij er meestal zelf niet uit. Frits helpt ons altijd uit de brand.
E-mails en foto's versturen wij over het net via een satellietmodem, de Regional BGAN. Als back-up hebben we twee Thuraya-satelliettelefoons, waarmee we niet alleen kunnen bellen, maar waarmee ook kleine mailbestanden kunnen worden verstuurd.
Opladen is een andere kwestie: er is hier uiteraard geen elektranet. We maken gebruik van 4 zonnecellen, een accu en transformator (omvormer). Alle elektrische apparaten (incl. 4 digitale camera's en een handycam) worden opgeladen via dit circuit. Voor bijna alles hebben we zowel een gewone 220V-oplader als een 12V- carcharger. Henk is onze crack op het gebied van de elektra: hij heeft alles perfect geregeld en zorgt ook dat alles blijft werken.
Onlangs maakten we melding van de problemen met de spiksplinter nieuwe satellietmodem, de BGAN. Het probleem blijkt helaas niet te verhelpen, maar we zijn er nu wel achter wat er aan de hand is. Het apparaat schakelde om duistere redenen regelmatig plotseling uit. Het blijkt een temperatuurkwestie te zijn: als de buitentemperatuur onder de ongeveer tien graden zakt (wat nogal vaak het geval is), dan vindt de BGAN het te koud worden en stopt ermee. De enige remedie is dan wij het apparaatje in de slaapzak nemen en verwarmen. Dan krijgen we het ding weer (voor even) aan de praat.
De werktemperatuur-garantie ligt op 10 graden beneden nul, wat ook overeenstemt met onze ervaringen in Pakistan, toen we het apparaat gesponsord kregen. Wij hebben nu dus overduidelijk een maandag-ochtend exemplaar. Vervelend, maar het is niet anders. Wij zijn overigens allang blij dat het apparaat het nog doet bij hogere temperaturen, want een week geleden dachten we het beestje helemaal niet meer te kunnen gebruiken. We hopen er nu maar op dat de kuren niet erger worden, bijv. dat de oorzaak een scheur in de printplaat is, en de minimale werktemperatuur steeds verder oploopt.
Berichten verzenden duurt bijna altijd langer dan we in Nederland gewend zijn, maar als alles hier eenmaal weg is, zit onze taak erop. Dan komt onze webmaster Raymond in actie. En wij zijn ongelooflijke mazzelaars dat deze fanatiekeling ongeveer dag en nacht achter het scherm zit en de berichten dus razendsnel plaatst op de expeditiesite.
Naast alle communicatietechnologie en camera's hebben we niet zo veel elektra meegenomen: de sherpa's hebben een heel klein radiootje bij zich en wij een klein Philips-cd-rom spelertje waar vooral Henk gebruik van maakt.
O ja, en niet te vergeten: we hebben een generator voor verlichting. Wat een waanzinnige luxe: een spaarlampje in onze keuken- en eettent. We kunnen het niet ontkennen: op expeditie gaan wordt (in het basiskamp) steeds luxer!
Morgen verder over klimplannen en de vorderingen bij andere teams. Het is hier op het moment heel spannend!
| |
 |
