Dutch Dhaulagiri Expedition 2006 (Katja Staartjes & Henk Wesselius)


Eerdere berichten


4 mei: Poeh, het wordt lastig!

Er is inmiddels zicht op de omstandigheden op het bovenste gedeelte van de 'witte berg' en het gaat een hele toer worden om dit varkentje te wassen.

Carlos Pauner en 2 van zijn klimmaten (met toppen als Kanchgenjunga, Nanga Parbat en Makalu op hun naam, toch niet de minsten) zijn gisteren einde van de middag teruggekeerd in BC nadat zij een hoogte van circa 7700 m hadden bereikt. Op dat punt besloten zij om te draaien vanwege teveel wind en gevaarlijke condities. De sneeuw was lastig en zeer instabiel: een laagje ijs, met daaronder een dikke zachte laag sneeuw op uiteindelijk weer een ijslaag.

Des te opmerkelijker is het, dat de 2 jonge Kazachstanen Maxut en Vassiliy de dag daarvoor, op 2 mei, de top van de Dhaulagiri gehaald hebben. We kunnen het hier nog bijna niet geloven, maar het is echt waar. Een uur na de Spanjaarden kwamen zij het basiskamp binnen.

Wij hadden het voorrecht hen gisterenavond tot laat in de tent te hebben. Al eerder maakten ze gebruik van onze laptops voor het versturen van een mail naar hun thuisfront en dat verzoek was er gisteren wederom. Bovendien hadden zij klimspullen van ons geleend en gebruikt: een ijsbijl, ijsschroeven, sneeuwankers en mephaken voor de rots. Wij zagen dus als een van de eersten hun foto's van de route en top. Ze hebben gebruik gemaakt van 4 kampen, het hoogste op circa 7700 m en hebben over de topbeklimming van 7700 naar 8167 en terug maar liefst 20 uur gedaan, een monstertocht!

Een paar zaken zijn duidelijk na het horen van hun verhaal en het zien van hun foto's: deze jongens zijn 'hors categorie' en zij deinzen voor niets terug. Het zijn klimmers uit het leger en in 5 jaar tijd klommen zij 8 andere achtduizenders waaronder de westpijler van Makalu. Zoals de klimmer Inaki onlangs zei na het eerste topsucces op Manaslu door 2 Kazachstanen: deze jongens zijn gek. Wij willen nog niet zover gaan, maar het komt er wel bij in de buurt.

Wij kunnen jullie in ieder geval geruststellen: dit soort risico's nemen wij niet. Wij gaan niet met windsnelheden van 16 m/s richting de top, onverantwoord wat ons betreft. Bovendien heb je dan dus het dilemma waar deze jongens nu voor staan: de discussie met de rest van de wereld of je nu wel of niet op de echte top hebt gestaan. Want ook zelf geven zij toe, dat dit niet goed te onderscheiden was. Deze berg staat erom bekend dat er discussie is over wat de echte top is, en daarom is het des te belangrijker dat je met helder weer op de top staat. Dan zie je immers pas of je echt het hoogste punt hebt bereikt.

Voor de kenners: Maxut en Vassiliy zijn via de noord-oostgraat naar de top geklommen, dus niet via de tegenwoordig reguliere (en eenvoudiger) noordflank. Volgens hen is het regelrechte zelfmoord, om op dit moment door de flank te traverseren, gezien de diepe en instabiele sneeuw.

Dat is voor ons slecht nieuws. Want het is de vraag of het voor ons technisch haalbaar is om via de graat omhoog te klimmen. Dat kunnen we pas bepalen als we de situatie terplekke aanschouwen.

De laatste jaren was de werkelijke top overigens niet te bereiken via de graat en moest je wel via de flank klimmen, maar volgens het tweetal Kazachstanen is dit probleem dit jaar niet aan de orde en is er geen probleem van instabiele corniches en is de hoofdtop dus wel te bereiken. Enfin, de volgende topgroep zal het merken…

Wat zijn de plannen van de rest?
Morgen gaan de Italianen, Iraniers en de Colombiaan Camillo Lopez naar boven. De Italianen willen op 7 mei een toppoging wagen. De Iraniers en Camillo op 8 mei.

De groep van Carlos Pauner is behoorlijk aangeslagen: zij wachten nog een aantal dagen op beter weer en zullen anders de aftocht blazen. De andere Spaanse ploeg loopt een ronde achter en is nog niet toe aan een toppoging.

En wat gaan wij doen? Wij willen alleen omhoog gaan als er een echt goed weatherwindow komt. We realiseren ons echter ook, als dat te lang gaat duren, en er eerst veel sneeuw valt, de kansen waarschijnlijk bekeken zijn op deze gevaarlijke berg. Dus wij zitten hier met smart te wachten op een nieuw weerbericht. Het laatste dateert van ruim 2 dagen terug. Dat weerbericht gaf aan dat wellicht de 8e mei een goede topdag zou kunnen worden.

Wij hebben onze rugzakken vandaag dan ook al gepakt, zodat wij er klaar voor zijn. Wij hopen morgen bevestiging te krijgen voor een paar goede dagen en zouden dan zaterdag 6 mei vertrekken, rechtstreeks naar kamp 2. Een toppoging zou er dan dus op 8 mei nog in kunnen zitten. Maar eerst de weersvoorspelling. Morgen dus uitsluitsel omtrent dit eventuele plan.



    
Poeh, het wordt lastig!