Na het helicopterongeluk van gisteren is de rust wedergekeerd in ons basiskamp. Er gebeurt natuurlijk wel van alles, maar even geen grootse gebeurtenissen. Vannacht kon ik maar moeilijk inslapen: om 22 uur lag ik nog te woelen, waarschijnlijk door alle hectiek van gisteren. Ik ben uiteindelijk dus maar gaan lezen tot een uur of elf, thuis een normale tijd om te gaan slapen. Hier echter, ligt het ritme wat anders. In het basiskamp gaan we meestal tegen 20.30 uur slapen (op de berg is dat nog aanzienlijk vroeger!) en over het algemeen liggen we dan op 1 oor tot een uur of zes de volgende morgen. Opstaan doen we pas om half 8, als de zon er is. Kortom: we liggen hier circa 11 uur op bed, of beter gezegd op een matrasje in de tent. Op hoogte heeft het lichaam extra slaap en rust nodig. Maar juist hoe hoger je komt, hoe lastiger het is voor de hersenen om rust te krijgen. In de hoogste kampen wordt goed slapen dan ook een dilemma. Veel klimmers gebruiken daarom slaappillen. Wij zijn nooit met deze pillen begonnen, omdat we er niets in zien, en naar het schijnt, het de gewenning aan de hoogte juist niet bevordert.
Of je een middel wel of niet gebruikt heeft natuurlijk alles te maken met geloof. Als je erin gelooft, werkt het tenslotte vaak ook (of denk je dat dan alleen maar?). Zo gebruiken wij preventief ook geen diamox: een sterk geneesmiddel dat normaal alleen voorgeschreven wordt bij de ziekte van Parkinson. Maar veel klimmers gebruiken dit middel preventief tegen hoogteziekte: het zou de acclimatisatie versnellen en de hoogteziekteverschijnselen verminderen. Wel, ik heb het 1 keer moeten gebruiken (op zuidcol op Everest ivm hoogteziekte) en het gaf bij mij in ieder geval allerlei bijverschijnselen. Ik zal dit middel dus nooit preventief en vrijwillig gebruiken.
Wat gebruiken wij wel aan middelen tijdens een expeditie? Volop: vitaminenpillen, mineralen en kruidenpreparaten (bijv. tijmpillen voor versterking luchtwegen en propolis voor algehele weerstand). Ook hebben we dit keer voor het eerst een aantal essentiële oliën meegenomen: eucalyptus, pepermunt, en den. We gebruiken ze voornamelijk om te stomen, en dit werkt uitstekend.
Met onze gezondheid gaat het goed. Met geen van ons zessen is er iets wezenlijks niet in orde. Dat mag wel tot het einde zo blijven! Het enige wat niet 100% is, zijn onze luchtwegen. Zodra we naar boven gaan hoest Henk zich een ongeluk. Voor zijn luchtwegen is het uiterst gunstig dat we nu een fors aantal dagen in het basiskamp verblijven: warmer en meer zuurstof, dus beter herstel. Met mijn eigen neusverkoudheid is het goed afgelopen: die is bijna over en het is niet op mijn longen overgeslagen!
In het basiskamp is de relatieve rust wedergekeerd: de plek van de Spanjaarden is zojuist ingenomen door een trekkinggroep die is gearriveerd. Het zijn vrienden van de Italiaanse klimploeg en ze blijven 4 dagen. Qua klimmers zijn we nu over met 5 ploegen: de Italianen (5), de Iraniërs (2), de Spanjaarden uit Madrid (8), wij en tot slot pas gearriveerd: 5 Hongaren. Zij kwamen eergisteren te voet aan in het basiskamp, met maar liefst 2 weken vertraging. Het was ze al die tijd niet gelukt over de weg van Kathmandu naar Pokhara te komen, door alle politieke problemen. Wat een pech. Gisterenavond kwamen ze hier binnen met een machtige Hongaarse worst, om kennis te maken, wat zeer geanimeerd verliep. Verder had het team veel vragen over de route en de kampen. Vandaag zijn ze voor het eerst de berg opgegaan om een nacht door te brengen in kamp 1.
De rest van de klimmers is terug op de basis: de Iraniërs gisteren al (vonden het weer te slecht in kamp 2, conform voorspelling veel te harde wind). De Italianen hebben we zojuist langs de vaste touwen naar beneden zien komen. Het enige dat we via een sms weten, is dat zij de top niet gehaald hebben en ze veel problemen hebben gehad. Bijzonder jammer. Morgenochtend zullen we ongetwijfeld weten hoe de vork in de steel zit.
Dan zullen we ook inzicht hebben in de nieuwe weervoorspelling. Het zou ons zo langzamerhand wel goed uitkomen om naar boven te gaan. Misschien dat de volle maan wat gaat helpen? 13 mei is het weer zover en rond die dagen is het vaak rustig en stabiel weer. Onze klimsherpa's Pem Tenji en Dacchamba willen het liefste dan naar de top. Pem Tenji bidt elke dag minstens 2 uur voor het gunstige verloop van onze beklimming. Dat dit ons inderdaad moge helpen.
| |
 |
