Vanmorgen bezochten wij de Sapta Gandaki Boarding School in Basundara, een wijk in het noordwesten van Kathmandu. Het was een hartelijk weerzien met sherpa Tshewang, de schoolmanager. We waren hier voor de tweede keer. In 2003, brachten we een meisje aan de hand van haar arme vader naar de school van onze sherpa-vriend Ang Rita. Het meisje, Tsering, afkomstig uit Kyagin Gompa (3900 m) was toen 9 jaar oud. Terwijl we in de eenvoudige lodge van haar ouders hadden overnacht, besloten we terplekke dit sympathieke gezin te helpen. Haar vader had zijn droom voor ons uitgesproken: dat zijn oudste dochter Tsering later lerares zou worden op een school in de vallei.
En zo raakten wij verbonden met de Sapta Gandaki Boarding School en Tshewang, de schoolmanager.
Het was fijn om Tshewang weer eens persoonlijk te spreken en niet alleen maar in het Engels te corresponderen over de mail. We konden alle ontwikkelingen doorspreken van Tsering en de school. Maar vooral was er nu tijd om te praten over het computerproject! Want dat was het hoofddoel van ons bezoek.
De wens van Tshewang is om 12 computers te kopen en een computerruimte in te richten. En dan het liefste ook nog een website te laten maken. Hier gaan wij (en u!) de school dus bij helpen en we hopen dat we de wens van Tshewang kunnen vervullen.
We hebben nog eens uitgebreid in het gebouw rondgelopen, wat goed mogelijk was omdat er geen normale lessen werden gegeven. Het schooljaar in Nepal loopt van half april tot eind maart. Dus er was maar een deel van de leerlingen: namelijk die leerlingen voor wie de ouders te ver weg wonen om in deze twee weken vakantie naar huis te gaan.
Je verbaast je hier elke keer weer over de situatie, hoe anders dan in Nederland. Kijk alleen naar het menu: praktisch elke dag hetzelfde. En 1 keer in de week fruit.
Er wonen 50 van de 350 leerlingen intern: zij slapen met 8 op een kamer. En het enige wat ze aan persoonlijke spullen (mogen) hebben is 1 kistje vol. Tja, wij zijn zo ongelooflijk verwend. Dat realiseer je je weer eens te meer als je hier bent.
En dan te bedenken dat deze leerlingen het hier op school als een grote luxe ervaren ten opzichte van hun thuissituatie. Kortom er is in Nepal nog veel te winnen.
Katja en Henk
P.S. Het is voor ons geweldig te zien dat er al is ingezet op de sponsoring van de school, terwijl we nog niet eens begonnen zijn met de beklimming!
| |
 |
