We zijn zojuist aangekomen in Namche na een paar fantastische dagen in de bergen. Vanuit een internetcafe dit nieuwe bericht. Sinds jullie voor het laatst iets van ons vernomen hebben op 10 april hebben wij een flinke hoeveelheid meters kunnen afleggen, zowel in afstand als in hoogte, heerlijk!
Het laatste bericht kwam vanuit Dingboche op 4350 m, waar we ons nog niet zo jofel voelden, voor het eerst zo hoog. Meestal wordt hier een extra dag geacclimatiseerd, maar wij kozen ervoor de volgende dag naar Tuglha (4600 m) te gaan. Een dagje lopen van niks, maar dan slaap je net iets hoger, waardoor we de volgende dag direct de Cho-La pas (5350 m) zouden kunnen doen. Tenminste als wij ons redelijk goed zouden blijven voelen. Dit was gelukkig het geval, maar het weer leek wel roet in het eten te gooien. Vanaf 16 uur begon het te sneeuwen en dat was geen goed vooruitzicht voor de overschrijding van de pas.
De volgende morgen om 5 uur bleek het mee te vallen: de sneeuwlaag was zo'n 5 tot 10 cm dik. We vertrokken dus volgens plan om 6 uur. Het pad was echter niet overal meer te herkennen en aangezien wij de eersten (en naar later bleek de enigen) waren die vanuit deze richting over de gletsjerpas gingen, nam de klim wel iets meer tijd in beslag. Op de gletsjer zelf kwamen wij 'tegenliggers' tegen en konden dus hun spoor volgen. Een voordeel, gezien het gevaar van gletsjerspleten. Voldaan arriveerden we begin van de middag in Tragnag op 4700 m, waar 2 eenvoudige lodges zijn.
We hadden hier een zeer genoeglijke middag met de enige andere trekkers: 3 Belgische wereldreizigers. Gek om met anderen weer eens in het Nederlands te converseren.
Gisteren (12 april) liepen we in 2 uur naar Gokyo op 4800 m, waar we een lodge uitzochten en uitgebreid bijdronken met ladingen thee. Op deze hoogte is het devies 4,8 liter per dag! Om 11 uur vertrokken we vervolgens richting de grens met Tibet en liepen tot het magische Ngozumpa (fifth) lake op 5000 m. Het werd de kroon op onze tocht: helaas kwam de dichtbij gelegen Cho Oyu niet in beeld, maar wel viel ons een werkelijk fantastisch uitzicht op de Everest ten deel. We zijn wel een uur blijven zitten om de 'moedergodin van ons aarde' te aanschouwen en haar onze gedachten en vragen voor te leggen.
Menno Boermans suggereerde ons ook te letten op ander mooie bergen en niet alleen naar de achtduizenders te kijken. Wel Menno, keuze genoeg. Je mond valt hier open van al het moois! Ook moet je hier in de winter fantastisch kunnen ijsklimmen als we de couloirs bekijken.
In zeer bewolkt weer zijn we vandaag weer afgedaald van Gokyo naar Namche Bazaar. Morgen verder afdalen naar Lukla (2800 m) om dan te kunnen terugvliegen naar Kathmandu. De expeditie kan dan echt van start!
Het is trouwens een uitstekende keuze geweest om naar het Everest-gebied te gaan om te acclimatiseren. Al met al drie nachten boven de 4600 m doorgebracht, en boven de 5000 m geweest, een uitstekende voorbereiding dus voor de beklimming van de Dhaulagiri.
Wat betreft de gezondheid: ik (Katja) ben volledig hersteld van mijn griepje vlak voor vertrek. Henk is weliswaar fit, maar niet helemaal 100%: hij heeft (waarschijnlijk in de overvolle lodge in Tughla, waar velen zaten te proesten) een verkoudheid opgelopen. De ervaring leert echter, dat hij daar snel van herstelt. Hopelijk gaat dat ook nu op. Gelukkig zitten we de komende dagen laag (meer zuurstof en warmer), wat het herstel bevordert.
Het wordt spannend de komende dagen: hoe is de werkelijke politieke situatie in Kathmandu? Maar ook: hoe gaan wij naar het basiskamp? Te voet of per helicopter? Het is (helaas) praktisch zeker dat wij met de heli zullen moeten gaan vanuit Pokhara. Hoe, wat en waarom in het volgende bericht vanuit Kathmandu. Dan kunnen wij met onze eigen HP-laptop ook wat foto's meesturen.
Tot over een paar dagen. Ik ga een douche nemen, want ik ben in de afgelopen 5 dagen in een soort bunzing veranderd, geloof ik.
| |
 |
